آهن به عنوان یکی از عناصر فلزی و سنگین در خاک وجود دارد که مورد تغذیه گیاهی قرار گرفته و به شکل کاتیون های دو و سه ظرفیتی بوده و ظرفیت های فرعی آن تشکیل کمپلکس های آهن دار به شکل کلات آهن می کنند. آهن در ابتدا از ماگمای آتشفشانی و از سنگ های آذرین درونی بوجود می آید و به شکل کانی های اولیه بیوتیت و الیوین و کانی های ثانویه آن گوتیت، هماتیت، فسفات آهن، سولفید و کربنات های آهن تشکیل می گردد که با تجزیه و تخریب آن به شکل کانی های ر رسوبی در خاک ایجاد می شود این عنصر به حالت ترکیبات کلوئیدی ( بی شکل) در سطح زیادی از زمین وجود دارد و تحرک پذیری بالایی دارد. مقدار تحرک آهن در خاک های اسیدی به دلیل ارگانیسم موجود در آن و قابلیت شیمیایی آهن به شکل بالایی وجود دارد ولی مقدار آن در محدوده خاک های قلیایی بسیار پایین است و آهن در این خاک تحرک کمی دارد و نیاز گیاه تامین نمی شود بنابراین تزریق کود آهن مناسب این خاک حس می شود. باید از کود آهن مناسب جهت این خاک ها استفاده کرد، که قابلیت جذب آهن را در گیاه زیاد کند و دارای حلالیت نسبت به این خاک بوده و بتواند در این خاک ها به شکل موثری تحرک داشته باشد.
منشا آهن در خاک و مصرف کود آهن